மகாத்மா காந்தி நினைவு நாள் அனுசரிக்கப்பட்டது.

கூடலூர் நுகர்வோர் மனித வள சுற்றுச்சுழல் பாதுகாப்பு மையம் மக்கள் மையம்

 மகாத்மா காந்தி நினைவு நாள் அனுசரிக்கப்பட்டது.

பந்தலூர் ஜன 31 பந்தலூர் பஜாரில் மகாத்மா காந்தி பொது சேவை மையம், கூடலூர் நுகர்வோர் பாதுகாப்பு மையம் ஆகியன சார்பில் மகாத்மா காந்தியின்  நினைவு தினம் அனுசரிக்கப்பட்டது. நிகழ்ச்சியில் தேசப்பிதா மகாத்மா காந்தியின் உருவபடத்திற்கு மலர்மாலை அனிவித்து மரியாதை செலுத்தப்பட்டது.  அவரது கொள்கைகள், கோட்பாடுகள், செயல்பாடுகள் குறித்து பேசப்பட்டது.  தூய்மை இந்தியா, தீண்டாமை ஒழிப்பு உள்ளிட்ட உறுதிமொழிகளும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.  நிகழ்ச்சிக்கு மகாத்மா காந்தி பொது சேவை மைய தலைவர் நவுசாத் தலைமை தாங்கினார்.  கூடலூர் நுகர்வோர் பாதுகாப்பு மைய தலைவர் சிவசுப்பிரமணியம், ஆலோசகர் காளிமுத்து, ஓய்வு பெற்ற தலைமை ஆசிரியர் முத்துசாமி ஆகியோர் முன்னிலை வகித்தனர்.  சிறப்பு அழைப்பாளராக ஓய்வு பெற்ற மாவட்ட சித்தா மருத்துவஅலுவலர் கணேசன், நாட்டு நலப்பணி திட்ட அலுவலர் ஆசிரியர் ராஜ்குமார் ஆகியோர் கலந்து கொண்டனர். நிகழ்ச்சியில் காந்தி சேவை மைய நிர்வாகிகள் அகமது கபீர், அபதாகீர், பிரபு பெற்றோர் ஆசிரியர் கழக நிர்வாகிகள் இந்திராஜித், தணிஸ்லாஸ், நாட்டு நலப்பணிதிட்ட மாணவர்கள் பொதுமக்கள் உள்ளிட்ட பலர் கலந்து கொண்டனர்.

கூடலூர் நுகர்வோர் மனித வள சுற்றுச்சுழல் பாதுகாப்பு மையம் மக்கள் மையம்

CONSUMER RIGHTS AND ITS EXPANSION

India has been observing 15 March since 1989 as the National Consumers’ Day. This day has a historic importance as it was on this day in 1962, when the Bill for Consumer Rights was moved in the US Congress. During his speech President John F. Kennedy had remarked: 

“If a consumer is offered inferior products, if prices are exorbitant, if drugs are unsafe or worthless, if the consumer is unable to choose on an informed basis, then his dollar is wasted, his health and safety may be threatened, and national interest suffers.” 

John F. Kennedy had equated the rights of the ordinary American consumer with national interest. He gave the American consumer four basic rights: 

1. The Right to Safety - to be protected against the marketing of goods which are hazardous to health or life.
2. The Right to Choose - to be assured, wherever possible, access to a variety of products and services at competitive prices: and in those industries where competition is not workable and Government regulation is substituted, an assurance of satisfactory quality and service at fair prices.
3. The Right to Information - to be protected against fraudulent, deceitful or grossly misleading information, advertising, labeling, or other practices, and to be given the facts s/he needs to make an informed choice.
4. The Right to be Heard - to be assured that consumer interests will receive full and sympathetic consideration in the formulation of Government policy, and fair and expeditious treatment in its administrative tribunals.

Kennedy recognised that consumers are the largest economic group in the country’s economy, affecting and affected by almost every public and private economic decision. But they were also the only important group who were not effectively organised, whose views were not heard. 

Therefore, the Federal Government, by nature the highest spokesman for all people, had a special obligation to the consumer’s needs. Thirteen years later President Gerald Ford felt that the four rights constituted in Kennedy’s Bill of Rights were inadequate for a situation where most consumers are not educated enough to make the right choices. So he added the Right to Consumer Education, as an informed consumer cannot be exploited easily. 

While these rights served the interest of the American consumer well enough, they did not cover the whole gamut, because a global consumer did need, apart from them, other well-defined rights like basic needs, a healthy environment and redress. 

The Consumers International (CI), former International Organisation of Consumer Unions (IOCU), the umbrella body, for 240 organisations in over 100 countries, expanded the charter of consumers rights contained in the US Bill to eight, which in a logical order reads: 

1. Basic Needs
2. Safety
3. Information
4. Choice
5. Representation
6. Redress
7. Consumer Education and
8. Healthy Environment. 

This charter had a universal significance as they symbolised the aspirations of the poor and disadvantaged. On this basis, the United Nations, in April 1985, adopted its Guidelines for Consumer Protection.  

BIRTH OF CONSUMERS’ DAY  

Considering the importance of Kennedy’s speech to the US Congress on this day, and the resultant law, the CI took a decision in 1982 to observe 15 March as the World Consumer Rights Day from 1983. Peculiar though it may sound, 15 March is not observed as a special day in the world’s largest and most pulsating consumer society - the US. But at home in India the Government, adopted 15 March as the National Consumer’s Day. 

India is a country, which never fell behind in introducing progressive legislation - we were among the first in the world to introduce universal adult franchise for women. 

Gandhi had rightly said: 

“A customer is the most important visitor on our premises. He is not dependent on us. We are dependent on him. He is not an interruption in our work - he is the purpose of it. We are not doing him a favour by serving him. He is doing us a favour by giving us the opportunity to serve him.”

BIRTH OF ‘COPRA’ 

The right to redress lead to the passing of the Consumer Protection Act (COPRA) in 1986 in India which has been defined as the Magna Carta of consumers but, it recognises only six of these eight rights: 

1. Safety;
2. Information;
3. Choice;
4. Representation;
5. Redress and
6. Consumer Education.

Besides this statutory recognition, COPRA has succeeded in bringing about revolutionary judicial reforms by providing juristic quasi-judicial courts solely for redressal of consumer grievances (where a price has been paid), for adjudication within a limited time frame of 90 to 150 days. 

The rights of basic needs and healthy environment could not be provided in COPRA as these symbolised the aspiration of the poor and the disadvantaged, and were not the subject matter of priced commodities and services available in the market place. However, these are the backbone of peoples’ movements in both the developing and the developed worlds. 

Yet, inspite of pulsating movements, the rights of consumers could and were trampled on and often. There existed a vacuum in the definition of rights. It was often seen that boycotts would be spontaneous or organised in an adversarial situation, examples of, which are numerous. On an occasion in Calcutta a boycott of fish was successfully organised and the marketing cartel had to bow down, by cutting the inflated prices, rather than store rotting fish.

RIGHT TO BOYCOTT  

Taking a leaf out of India’s freedom movement, when Mahatma Gandhi had successfully organised various boycotts of foreign cloth, salt etc. we at CUTS, declared and adopted the 9th Consumer Right on India’s Independence Day - 15 August 1990: “The right to resist and boycott any person, goods or services in the event of conflict with consumer’s interest”. 

This right was the ultimate one, to be used when all methods fail. And many a times they do: the seller does not heed, the administration does not listen, and the judiciary fails. This right inherently signifies consumer unity as an individual consumer can be helpless or even apathetic, and it is a collective action that succeeds. 

While the right to boycott epitomises the enability of consumer rights, the right to basic needs remained abstract. It only defined a consumer’s necessities required to survive and live a dignified life but it did not demand the means to obtain them - the right to work. 

However, the right to work is also vague, as this colloquially meant easy jobs, and did not feature in the existing charter of Consumer’s Rights. In the interlude, a new Union Government in India raised a debate to recognise the right to work, as a fundamental right on the one hand, and advocating self employment schemes for everyone, including the poor, on the other. 

Observing the societal disarray created by government job and dole schemes, whether permanent or temporary, and how they maim the spirit of enterprise which prevails in the mass humanity of India, ‘CUTS’ was inspired to declare and adopt the 10th (enabling) Consumer Right on 26 January 1991: “The right to opportunities to acquire basic needs which will enable one to work and to earn a living, without exploitation.” 

This inherently demands execution of the state’s singular responsibility to provide productive infrastructure, work ethos, job opportunities, social justice and economic equity.  Both these rights were adopted at the Third National Convention of Consumer Activists at Calcutta during 1-3 November 1991, calling and urging the now (CI) IOCU to recognise and take suitable steps in expansion of the Consumer Rights internationally.

INDIA’S GLOBAL REPUTATION  

Laws, rules, regulations and orders (for which India has unparalleled distinction in the Guinness book of records) alone do not protect consumers, but it is the rights’ movement of people which produce results in a democracy. 

One of the greatest achievements of the Indian consumer movement is the enactment of the dynamic consumer law: COPRA. Coming 39 years after Independence, it has acknowledged the rampant consumer abuses, including those of the government owned public utilities like telephones, transport, power etc. These utilities, in the first place, were created as state monopolies ostensibly to protect consumers! 

Critics of COPRA rightly conclude that it can’t do anything about rising prices, but it has succeeded in bringing about fairplay in the supply of goods and services available in the market place, giving substance to the adage: Customer is King. Also, COPRA has encouraged active consumer bodies to demand, and perhaps see in the near future, independent Public Utility Regulatory Commissions to debate costing, pricing and promote competition. 

This confidence emanates from the empowerment of voluntary organisations in COPRA and other consumer laws. While right to information is enshrined in COPRA, addition of the enlarged Right to Know in the fundamental rights chapter of the Indian Constitution would only result in meaningful empowerment - no more tight rope walking, but total glasnost. 

In fact the Central Consumer Protection Council has recommended to the Government to enact a Freedom of Information Act on the pattern of a similar law in the US. Another major achievement of the Indian consumer movement in the context of the world scenario, was to get the government in 1989, to adopt 15 March, the World Consumer Rights Day, as the National Consumers’ Day. Unlike the Labour Day on 1 May, which has roots in the US, the Consumer Rights Day, which also has roots in the US, is not even observed there. 

Today India is the only country in the world, which has exclusive courts for consumer redressal. At the IOCU’s 13th World Congress held in Hong Kong during 7-13 July 1991 it came in for praise and developed countries were called upon to emulate. In the same year, these developments inspired Jim Sugarman, a noted US consumer activist and a close associate of Ralph Nader, to candidly observe: “India is getting a global reputation for the rapid development of its consumer movement.”

BUREAUCRAT’S REVENGE 

COPRA, which was amended by an ordinance in June 1993, is a mixture of sad and happy tidings. And tragic because of one surprise which our bureaucrats sprung onto the bill, a matter which was not even discussed in the high power working group of the Central Consumer Protection Council. 

The law then proposed a limitation of one year to file complaints, where none existed. An utter nonsense, which goes beyond the principles of our well established Limitations Act of 1963, wherein courts cannot be approached after the expiry of three years of the last cause of action. 

Since there was no limitation period prescribed under COPRA, in one matter, the apex consumer court, the National Commission had pronounced that the principles of the Limitations Act do not apply but can be relied upon, though not religiously. 

This proposal would not only have put consumers at a terrible disadvantage but also annoy them badly. Most warranties and guarantees on goods expire in one year, and manufacturers often drag on many consumers during this period by attending to complaints, instead of setting it right or replacing or refunding the price of the defective goods. They will thus be deprived of the easy redressal avenue by this one-year ‘deadline’. 

Consumers will be angry because the rule on the time limit of 90/150 days provided in COPRA for disposal of cases are practiced more in the breach, and cases drag on for years. Under this situation, expecting consumers to meet a deadline will be very irritating. Granted that delayed complaints can be entertained, but that would mean a set of lengthy arguments on just the admissibility of the case. 

Fourthly, the law also enables consumers to file class action complaints, which incidentally always existed, but there can be no basis to determine the deadline in such matters. For instance, if the Motor Vehicles Act, 1988 provides for certain mandatory safety features which have been ignored by manufacturers; after research, we decide to file a complaint what would be the limitation period? 

Due to these arguments and lobbing the time limit was revised to two years, when the ordinance was put on the table of the parliament.

BELYING EXPECTATIONS 

The law belied the consumer affairs Minister, A K Antony’s note in the statement of objects and reasons, wherein he says the working of the redressal agencies has helped to arouse the expectations of the people on several other grounds as well. 

Housing by way of plots or flats or houses has been covered under the definition of ‘services’ under COPRA. Rather than adopt the words: ‘real estate’, as defined under the MRTP Act, 1969 from which the whole definition clause of services was borrowed in the first instance, a new jargon: ‘housing construction’ is added. This would mean that the consumer courts will only entertain complaints relating to: flats, land, houses purchased or to be purchased. 

In a beacon case involving a plot: Garima Shukla vs. UP Avas evam Vikas Nigam, the National Commission had held that the dispute is covered as a deficiency in the service of housing. The Supreme Court upheld the orders of the National Commission. 

Among several other recommendations of the Central Council, another major one has also been diluted. In view of several protests by consumers, the council had agreed to recommend incorporation of an open, democratic and a transparent process of selection of the non-official members of consumer courts. 

The recommendation was that a selection committee headed by the minister and consisting of the secretary in charge of the department, a nominee of the chief justice of the state high court and two consumer activists (one a woman) would be the right form. The bill now proposes a committee headed by the President of the state commission and the consumer affairs secretary and the state law secretary. 

It is thus heavily loaded against transparency. I have seen many a president of the State Commission sitting in the chamber of the secretary, especially when s/he is a retired high court judge. By and large the secretary has to follow the minister’s orders, therefore the transparency sought in the selection process will be doubtful. Presence of two activists would have perhaps changed the odds. 

However the president of the State Commission can only be appointed after consultation with the Chief Justice of the concerned high court, but those who know, consultation does not mean consent or concurrence. On several occasions, in spite of opposition, people have been appointed, after the so-called consultation.

THE BROOM STICK  

The Council had made several other vital recommendations after long deliberations and critical debates, but they have been given the broomstick. These were: 

1. Consumer rights were to be put in a separate chapter so that violations of the same could be an additional ground, if not the basis of a complaint. These will now continue as decorations in COPRA, for the central council to ‘talk, about - only once in a year, as against twice as recommended’.
2. Services rendered by public health care system and civic bodies were to be covered, as they are not charities but are run from the taxpayer money. So that consumer could get value for money and these white elephants are brought to heel. The union health ministry prevailed.
3. Lawyers were to be debarred except when the complainant had engaged one, or with his consent or if the consumer court directed the parties to engage lawyers, when questions of law were involved. This was recommended because lawyers often delay the settlement of cases by court craft etc.  Apparently the belligerent lawyers lobby proved stronger.
4. Writ jurisdiction of high courts has to be excluded by bringing COPRA under Article 323B of the constitution as their interference, particularly the Calcutta High Court, delays the proceedings especially when an hierarchy of appeals is provided under COPRA where the Supreme Court is the ultimate arbiter.
5. Empowering Consumer Courts by giving them the authority to order cease and desist, or interim injunction or take suo motu action (of its own accord and on its own information) like the MRTP Commission, so as to meet the ends of justice have not been incorporated. For, bureaucrats felt that it would give unbridled power to over 450 district fora and 30 state commissions and that would have created havoc.

Some readers might remember the case of ITC LTD’s Wills brand being injuncted by a Gangtok district judge, which cost ITC a large sum of money to get it vacated from the Supreme Court under its extraordinary jurisdiction. This type of case is a freak but without such power our consumer courts will be hamstrung in protecting the consumers interest, as it were. 

Section 1(4) of COPRA says this Act will apply to all goods and services, therefore under the definition of services, where illustrations are given, it was understood that it was an all inclusive definition and exclusions had to be specified. 

To correct the anomaly, especially in view of the hectic lobbying by the medical fraternity and other professional groups, it was proposed to put a semi-colon, and add, “not limited to” before the illustrations. But this has also not been inserted in the amendment bill.

RECALLING UNSAFE GOODS 

So much so for the bureaucratic revenge and/or sabotage. However there are many welcome steps, though confused as well, which will take the consumer movement considerably forward. These are: 

• Enhancement in the scope of relief under COPRA to stop the sale of and/or order withdrawing the marketing of hazardous goods. This will entitle consumers and consumer groups to challenge harmful goods, provided a law says so, like the BVO case when this toxic chemical was banned but continued to be used in soft drinks like Limca, Gold Spot etc.

But the clause does not empower consumers to challenge hazards in services. For instance the Electricity Act provides for certain safety measures to be adopted by the suppliers, but consumers may not be able to challenge it. 

This is more so surprising when in all the consumer rights in COPRA ‘services’ have been added along with ‘goods’, and under the relief section power has also been given to consumer courts to remove defects and deficiencies in services. 

• A major beneficial change has been added to cover agreements for purchase, as against the earlier provision for only goods or services actually purchased. This would cover disputes relating to booking of flats, cars, scooters and similar contracts, where delivery has not been made. 
• Restrictive trade practices have been added, also enabling the courts to stop these, as well as unfair trade practices. This means that there would be a mini-MRTP Commission in every district.
• Monetary jurisdiction of a district forum has been raised to Rs 5 lakh, while that of a state commission to Rs 20 lakh. Beyond this, the National Commission. Age limit of the members of the state commissions has been fixed at 67, while that of the national commission at 70. No mention of the age limits of members of the district forums.
• Complaints against goods purchased for commercial purpose will ordinarily not be adjudicable under COPRA save and except where such goods in dispute have been purchased by a self-employed businessperson like a taxi owner-driver.
• Costs would be awardable to consumers or their organisations that win cases. Simultaneously consumers who file frivolous or vexatious complaints could be penalised with a fine of upto Rs 10,000. And if they don’t pay up, they could face a worse fate of paying a further fine of upto Rs 10,000 and/or undergo imprisonment of upto three years like other offenders.
• Following the Supreme Court order, in the Common Cause Vs Union of India case, administrative control of district fora will now be under the state commissions, who will in turn report to the National Commission. A proper reporting system and procedures will also be incorporated.

Lastly, a quiet change has been incorporated to redefine the department of civil supplies as consumer affairs, which is what we in the consumer movement have been shouting for a long time.  


கூடலூர் நுகர்வோர் மனித வள சுற்றுச்சுழல் பாதுகாப்பு மையம் மக்கள் மையம்

நுகர்வோர் உரிமைகள் மற்றும் அதன் விரிவாக்கம் உரிமைகள் மற்றும் பொறுப்புகள்

நுகர்வோர் உரிமைகள் மற்றும் அதன் விரிவாக்கம் 
உரிமைகள் மற்றும் பொறுப்புகள்  

இந்திய தேசிய நுகர்வோர் தினம் என 1989 ஆம் ஆண்டு முதல் 15 மார்ச் கவனித்து வருகிறது. நுகர்வோர் உரிமைகள் பில் அமெரிக்க காங்கிரஸ் மாற்றப்பட்டது போது அது, 1962-இல் இந்த நாளில்தான் இந்த நாள் ஒரு வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. அவரது உரையில் ஜனாதிபதி ஜான் எப் கென்னடி குறிப்பிட்டார்:

ஒரு நுகர்வோர் குன்றி பொருட்கள் படைக்கப்படுமானால் நுகர்வோர் தகவலறிந்த அடிப்படையில் தேர்வு செய்ய முடியவில்லை என்றால் அந்த மருந்துகள், பாதுகாப்பற்ற அல்லது பயனற்ற இருந்தால் விலை, அளவுகடந்த இருந்தால் ",, பின்னர் அவரது டாலர் அவரது சுகாதார மற்றும் பாதுகாப்பு அச்சுறுத்தல் இருக்கலாம், வாடி, தேசிய நலன் பாதிக்கப்படுகிறது. "

ஜான் எப் கென்னடி தேசிய நலன் சாதாரண அமெரிக்க நுகர்வோரின் உரிமைகள் சமமானதுதான். அவர் அமெரிக்க நுகர்வோர் நான்கு அடிப்படை உரிமைகளை வழங்கியது:

1. பாதுகாப்பு உரிமை - சுகாதார அல்லது வாழ்க்கைக்கு ஊறு பொருட்களையே மார்க்கெட்டிங் எதிராக பாதுகாக்கப்பட வேண்டும்.
2. தேர்வு உரிமை -, எங்கெல்லாம் முடியுமோ அங்கெல்லாம், உறுதி செய்ய போட்டி விலையில் பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளை பல்வேறு அணுகல்: மற்றும் போட்டி நடைமுறைப்படுத்தத்தக்க அல்ல அரசு கட்டுப்பாடு நியாயமான விலையில், திருப்திகரமான தரம் மற்றும் சேவை ஒரு உத்தரவாதம் பதிலீடு அமைந்துள்ள அந்த துறைகளில்.
3. தகவல் உரிமை - மோசடி வஞ்சகமான அல்லது பெரிதும் தவறான தகவல், விளம்பர, பெயரிடல், அல்லது மற்ற நடைமுறைகளுக்கு எதிராக பாதுகாக்கப்பட வேண்டும், உண்மைகள் கள் கொடுக்க வேண்டும் / அவர் ஒரு தகவலறிந்த தேர்வு செய்ய வேண்டும்.
4. வலது கேட்டு வேண்டும் - நுகர்வோர் நலன்களை அதன் நிர்வாக நீதிமன்றங்களில் அரசு கொள்கை, மற்றும் நியாயமான மற்றும் துரிதமான சிகிச்சை வகுப்பதில் முழு மற்றும் அனுதாபம் கருத்தில் பெறும் என்று உறுதி வேண்டும்.

கென்னடி பாதிக்கும் மற்றும் கிட்டத்தட்ட ஒவ்வொரு பொது மற்றும் தனியார் பொருளாதார முடிவை பாதிக்கப்பட்ட, நுகர்வோர் நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் பெரிய பொருளாதார குழு கருதப்படுகிறது. ஆனால் அவர்கள் யாருடைய காட்சிகள் கேட்டு இல்லை திறம்பட சேர்ந்திராத மட்டுமே முக்கியம் குழு, கூட இருந்தன.

எனவே, மத்திய அரசு, இயற்கை மூலம் அனைத்து மக்கள் அதிக பேச்சாளர், நுகர்வோர் தேவைகளை ஒரு சிறப்பு பொறுப்பு இருந்தது. பதிமூன்று ஆண்டுகளுக்கு பின்னர் ஜனாதிபதி ஜெரால்டு போர்டு உரிமைகள் கென்னடி பில் அமைக்கப் நான்கு உரிமைகள் பெரும்பாலான வாடிக்கையாளர்கள் சரியான தேர்வுகளை செய்ய போதுமான படித்தவர்களாக இல்லாத சூழ்நிலைக்கு போதுமானதாக இல்லை என்று உணர்ந்தேன். ஒரு தகவல் நுகர்வோர் எளிதாக பயன்படுத்தி கொள்ள முடியாது என எனவே அவர், நுகர்வோர் கல்வி உரிமை சேர்ந்தார்.

இந்த உரிமைகளை போதுமான அளவு அமெரிக்க நுகர்வோரின் வட்டி பணியாற்றினார் போது உலகளாவிய நுகர்வோர் வேண்டும், ஏனெனில், அவர்கள், முழு வரம்பினை மூட வில்லை அடிப்படைத் தேவைகள், ஒரு ஆரோக்கியமான சூழல் மற்றும் நிவர்த்தி போன்ற தவிர அவர்களிடம் இருந்து, மற்ற நன்கு வரையறுக்கப்பட்ட உரிமைகள்.

நுகர்வோர் சர்வதேச (சிஐ), நுகர்வோர் சங்கங்கள் முன்னாள் சர்வதேச நிறுவனம் (IOCU), குடை உடல், 100 க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளில் 240 நிறுவனங்கள், ஒரு தருக்க படிக்கிறார் இது எட்டு அமெரிக்க பில், உள்ள நுகர்வோர் உரிமைகள் சாசனம் விரிவாக்கம்:

1. அடிப்படை தேவைகள்
2. பாதுகாப்பு
3. தகவல்
4. சாய்ஸ்
5. பிரதிநிதித்துவ
6. நிவர்த்தி
7. நுகர்வோர் கல்வி மற்றும்
8. ஆரோக்கியமான சூழல்.

அவர்கள் ஏழை அபிலாஷைகளை உணர்த்துவதாக இந்த à: ஒரு உலகளாவிய முக்கியத்துவம் இருந்தது. இந்த அடிப்படையில், ஐக்கிய நாடுகள் சபை, ஏப்ரல் 1985 இல், நுகர்வோர் பாதுகாப்பு அதன் வழிகாட்டுதல்கள் ஏற்கப்பட்டது. 

நுகர்வோரின் நாள் பிறப்புக்குத்

இந்த நாளில் அமெரிக்க காங்கிரஸ் விளைவாக சட்டம் கென்னடி அவர்களின் பேச்சு முக்கியத்துவத்தை மனதில் கொண்டு, சிஐ இது ஒலி என்றாலும் 1983 விசித்திரமான உலக நுகர்வோர் உரிமை தினம் 15 மார்ச் கண்காணிக்க 1982 இல் ஒரு முடிவை எடுத்து, 15 மார்ச் அனுசரிக்கப்பட்டது அமெரிக்க - உலகின் மிக பெரிய மற்றும் மிக ஏறி இறங்கும் நுகர்வோர் சமுதாயத்தில் ஒரு சிறப்பு நாள் என. ஆனால் இந்தியாவில் வீட்டில் அரசு, தேசிய நுகர்வோர் தினம் 15 மார்ச் ஏற்கப்பட்டது.

இந்தியா முற்போக்கான சட்டம் ஒன்றை அறிமுகப்படுத்த பின்னால் விழுந்தது என்றும், இதில் ஒரு நாடு, - நாம் பெண்களுக்கு வயது வந்தோர் வாக்குரிமை அறிமுகப்படுத்த உலகின் முதல் மத்தியில் இருந்தது.

காந்தி:

"ஒரு வாடிக்கையாளரின் எங்கள் வளாகத்தில் மிக முக்கியமான பார்வையாளர் உள்ளது. அவர் எங்களுக்கு சார்ந்து இல்லை. நாம் அவரைச் சார்ந்து உள்ளன. அவர் எங்கள் வேலை ஒரு இடையூறு அல்ல - அவர் அதை நோக்கம் ஆகும். நாம் அவருக்குச் சேவை செய்வதன் மூலம் அவரை ஒரு உதவி செய்யவில்லை. அவர் மீதும் சேவை செய்ய வாய்ப்பு கொடுத்து எங்களுக்கு ஆதரவாக செய்து வருகிறது. " 

'பிறப்பு கொப்பரை '

வலது அது மட்டுமே இந்த எட்டு உரிமைகள் ஆறு அங்கீகரிக்கிறது, நுகர்வோர் மேக்னா கார்டா என வரையறுக்கப்படுகிறது இந்தியாவில் 1986 ஆம் ஆண்டு நுகர்வோர் பாதுகாப்பு சட்டம் (கொப்பரை) கடந்துசென்ற முன்னணி சீர்செய்ய ஆனால்:

1. பாதுகாப்பு;
2. தகவல்;
3. தேர்வு;
4. பிரதிநிதித்துவ;
5. நிவர்த்தி மற்றும்
6. நுகர்வோர் கல்வி.

இந்தச் சட்டப் அங்கீகாரம் தவிர, கொப்பரை 90 முதல் 150 நாட்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட கால நேரத்தில் வழக்கை ஐந்து, முற்றிலும் (விலை கொடுத்து வருகிறது, அங்கு) நுகர்வோர் குறைகளை நிவர்த்தி க்கான சட்டவியல் அரை நீதி நீதிமன்றங்கள் வழங்குவதன் மூலம் புரட்சிகர நீதித்துறை சீர்திருத்தங்கள் கொண்டு வருவதில் கிட்டத்தட்ட வெற்றி.

இந்த ஏழை மற்றும் பின்தங்கிய ஒற்றுமையாக குறிப்பிடுவதற்கும் சந்தை இடத்தில் கிடைக்கும் விலை பொருட்கள் மற்றும் சேவைகள் விஷயத்தில் இல்லை என அடிப்படை தேவைகள் மற்றும் ஆரோக்கியமான சூழலை உரிமைகள் கொப்பரை வழங்கப்படும். எனினும், இந்த வளரும் மற்றும் வளர்ந்த உலகங்கள் இருவரும் மக்களின் இயக்கங்கள் முதுகெலும்பு ஆகும்.

ஆயினும், ஏறி இறங்கும் இயக்கங்கள் போதிலும், நுகர்வோர் உரிமைகள் மற்றும் துவம்சம் அடிக்கடி. உரிமைகள் வரையறை ஒரு வெற்றிடம் கூட இல்லை. இது பெரும்பாலும் பகிஷ்கரிப்பு பல உள்ளன உதாரணங்கள், தன்னிச்சையாகவோ அல்லது ஒரு adversarial சூழ்நிலையில் ஏற்பாடு இருக்கும் என்று கருதப்பட்டது.கல்கத்தாவில் ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் மீன் ஒரு புறக்கணிப்பு வெற்றிகரமாக ஏற்பாடு மற்றும் சந்தைப்படுத்தல் கடத்தும் அழுகும் மீன் விலைகளில் குறைத்து, மாறாக கடை விட மூலம், தலைகுனிய வேண்டும். 

புறக்கணிப்பு உரிமை

வலது இந்தியாவின் சுதந்திரதின நாள் 9 வது நுகர்வோர் மகாத்மா காந்தி வெற்றிகரமாக அந்நிய துணி பல்வேறு புறக்கணிப்புகள் ஏற்பாடு செய்து கொடுத்த போது இந்தியா சுதந்திரம் இயக்கம், வெட்டுக்கள் உப்பு முதலியன நாங்கள் அறிவித்தார் ஒரு இலை எடுத்து மற்றும் வளர்ப்பு - 1990 15 ஆகஸ்ட்: "எதிர்க்க வலது மற்றும் நுகர்வோர் நலன் "ஒரு போர் மூண்டால் எந்த நபர், பொருட்கள் அல்லது சேவைகள் புறக்கணிக்க.

இந்த வலது, இறுதி ஒன்றாக இருந்தது அனைத்து முறைகள் தோல்வியடையும் போது பயன்படுத்த வேண்டும். செவிசாய்க்க இல்லை விற்பனையாளர், நிர்வாகம் கேட்க முடியாது, மற்றும் நீதித்துறை முடியவில்லை: எத்தனையோ முறை அவர்கள் செய்கிறார்கள். இது சரியான இயல்பாகவே உதவியற்ற அல்லது உணர்ச்சியற்ற இருக்க முடியும் ஒரு தனிப்பட்ட நுகர்வோர் என நுகர்வோர் ஒற்றுமை குறிக்கிறது, அது வெற்றியடைகிறது என்று ஒரு கூட்டு நடவடிக்கை ஆகும்.

புறக்கணிப்பு உரிமை நுகர்வோர் உரிமைகள் enability செறிவாக்குகிறது அதேவேளை, அடிப்படை தேவைகளை உரிமை சுருக்கம் இருந்தது. அது மட்டுமே நிலைத்திருக்க ஒரு கண்ணியமான வாழ்க்கை வாழ தேவையான ஒரு நுகர்வோர் தேவைகள் வரையறுக்கப்பட்ட ஆனால் அதை அவர்கள் பெறுவதற்கு கேட்கவில்லை.'ஆனால் - வேலை செய்யும் உரிமை.

எனினும், வேலை செய்யும் உரிமை இந்த பேச்சு வழக்கில் எளிதாக வேலைகள் பொருள், மற்றும் நுகர்வோர் உரிமை இருக்கும் பட்டய அம்சம் இல்லை என, தெளிவற்ற உள்ளது.இடைவேளையை, இந்தியாவில் உள்ள ஒரு புதிய மத்திய அரசு ஒரு அடிப்படை ஒரு புறம், வலது மறுபுறம் ஏழை உள்பட, அனைவருக்கும் சுய வேலை வாய்ப்பு திட்டங்களை வாதாடி என, வேலை செய்யும் உரிமை அங்கீகரிக்க ஒரு விவாதம் எழுப்பினார்.

அரசு வேலை, உருவாக்கப்பட்ட சமுதாய சீர்குலைந்துள்ளது கடைப்பிடிப்பது மற்றும் நிரந்தர அல்லது தற்காலிக என்பதை, திட்டங்கள் டோல், அவர்கள் இந்திய வெகுஜன மனித நிலவும் நிறுவன ஆவி முடமாக்கும்பொருட்டும் எப்படி, அறிவிக்க மற்றும் 10 வது ஏற்க ஊக்கம் பெற்றதாக 'வெட்டுக்கள்' நுகர்வோர் ரைட் (செயல்படுத்த) 1991 ஜனவரி 26 அன்று: ". சுரண்டல் இல்லாமல், வேலை மற்றும் ஒரு வாழும் சம்பாதிக்க ஒரு செய்யும் எந்த அடிப்படை தேவைகளை பெறுவதற்கு வாய்ப்புகள் உரிமை"

மாநில ஒருமை பொறுப்பை, இது இயல்பாகவே கோருகிறது மரணதண்டனை உற்பத்தி உள்கட்டமைப்பு, வேலை பண்பாடு, வேலை வாய்ப்புகள், சமூக நீதி, பொருளாதார பங்கு வழங்க. இந்த இரண்டு உரிமைகள் அழைப்பு மற்றும் அங்கீகரிக்க மற்றும் சர்வதேச நுகர்வோர் உரிமைகள் விரிவாக்கம் பொருத்தமான நடவடிக்கைகளை எடுக்க இப்போது (சிஐ) IOCU வலியுறுத்தி, 1-3 நவம்பர் 1991 போது கல்கத்தாவில் நுகர்வோர் ஆர்வலர்கள் மூன்றாவது தேசிய மாநாட்டில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டன. 

உலகளவில் இந்தியாவின் பெருமை

சட்டங்கள், விதிகள் மற்றும் உத்தரவுகளை (இதில் இந்தியா கின்னஸ் சாதனை புத்தகத்தில் இணையற்ற வேறுபாடு உள்ளது) தனியாக நுகர்வோர் பாதுகாக்க, ஆனால் அது ஒரு ஜனநாயக முடிவுகளை இது மக்களின் உரிமைகள் 'இயக்கம் இல்லை.

இந்திய நுகர்வோர் இயக்கத்தின் மிகப் பெரிய சாதனைகளில் ஒன்று மாறும் நுகர்வோர் சட்டம் இயற்றப்பட்டு உள்ளது: கொப்பரை. சுதந்திரத்துக்குப் பிறகு 39 ஆண்டுகள் வரும், அது தொலைபேசிகள் போன்ற அரசாங்கத்திற்கு சொந்தமான பொது நிறுவனங்கள் உட்பட, பரவலாக நுகர்வோர் மீறல்கள் ஒப்புக் கொண்டுள்ளார், போக்குவரத்து, மின்விசை முதலியன இந்த பயன்பாடுகள், முதல் இடத்தில், மாநில ஏகபோகங்கள் மேம்போக்காக நுகர்வோர் பாதுகாக்க உருவாக்கப்பட்டன!

கொப்பரை விமர்சகர்கள் சரியாக அதிகரித்துவரும் விலைவாசி பற்றி எதுவும் செய்ய முடியாது என்ற முடிவிற்கு, ஆனால் அது பழமொழி பொருள் கொடுத்து, சந்தை இடத்தில் கிடைக்கும் பொருட்கள் மற்றும் சேவைகள் வழங்கல் ஃபேர்பிலே கொண்டு வருவதில் கிட்டத்தட்ட வெற்றி வருகிறது: வாடிக்கையாளர் ராஜா. மேலும், கொப்பரை கோரி, மற்றும் ஒருவேளை எதிர்காலத்தில் பார்க்க செயலில் நுகர்வோர் உடல்கள் ஊக்குவித்து வருகிறது சுயாதீன பொதுப் பயன்பாட்டுப் ஒழுங்குமுறை ஆணைக்குழுக்களின் செலவு விலை விவாதிக்க போட்டி ஊக்குவிக்க.

இந்த நம்பிக்கை, கொப்பரை உள்ள தன்னார்வ நிறுவனங்கள் மற்றும் பிற நுகர்வோர் சட்டங்கள் அதிகாரமளித்தல் இருந்து பரப்புகிறது. வலது தகவல் கொப்பரை பொறிக்கப்பட்டுள்ளது போது, விரிவான வலது கூடுதலாக மட்டுமே அர்த்தமுள்ள அதிகாரமளித்தல் விளைவிக்கும் இந்திய அரசியலமைப்பின் அடிப்படை உரிமைகள் அத்தியாயத்தில் அறிய - இன்னும் இறுக்கமான கயிறு நடைபயிற்சி, ஆனால் மொத்த வெளிப்படை நிலை.

உண்மையில் மத்திய நுகர்வோர் பாதுகாப்பு கவுன்சில் அமெரிக்க இதேபோன்ற ஒரு சட்டத்தை முறை தகவல் சட்டம் ஒரு சுதந்திர இயற்ற அரசு பரிந்துரை செய்துள்ளது. உலக சூழ்நிலையில் இதுபோன்ற இந்திய நுகர்வோர் இயக்கத்தின் மற்றொரு முக்கிய சாதனை, தேசிய நுகர்வோர் தினம் என, 15 மார்ச், உலக நுகர்வோர் உரிமை தினம் ஏற்க 1989 இல் அரசாங்கம் பெற இருந்தது.அமெரிக்க வேர்கள் கொண்ட 1 மே தொழிலாளர் தினம், போலல்லாமல், மேலும் அமெரிக்க வேர்கள் நுகர்வோர் உரிமைகள் தினம், கூட அங்கு காண முடியாது.

இன்று இந்தியாவில் நுகர்வோர் குறைதீர்க்கும் பிரத்தியேக நீதிமன்றங்கள், உலகின் ஒரே நாடு. IOCU 13-வது உலக காங்கிரஸ் 7-13 ஜூலை 1991 போது ஹாங்காங்கில் நடைபெற்ற அது பாராட்டுதலுக்கு வந்து வளர்ந்த நாடுகளில் பின்பற்ற கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டனர். அதே ஆண்டில், இந்த வளர்ச்சிகள் ஒளிவுமறைவின்றி கண்காணிக்க ஜிம் சுகர்மன், ஒரு குறிப்பிட்டார் அமெரிக்க நுகர்வோர் ஆர்வலர் மற்றும் ரால்ஃப் நாடார் நெருங்கிய சகாவுமான தூண்டினார்: ". இந்தியா அதன் நுகர்வோர் இயக்கம் விரைவான வளர்ச்சி ஒரு உலக புகழ் வருகிறது" 

அதிகாரவர்க்கம் பழிவாங்கும்

1993 ஆம் ஆண்டு ஜூன் நியமமாக திருத்தப்பட்டது இது கொப்பரை, வருத்தம் மற்றும் மகிழ்ச்சியான செய்தியைக் ஒரு கலவையாகும். மற்றும் காரணம் எங்கள் அதிகாரத்துவத்தினர் மசோதா மீது முளைத்தது இது ஒரு ஆச்சரியம், கூட மத்திய நுகர்வோர் பாதுகாப்பு கவுன்சில் அதிக சக்தி தொழிலாள குழு விவாதிக்கப்படும் இல்லை இது ஒரு விஷயம் சோக.

சட்டம் பின்னர் யாரும் இல்லாத புகார்கள், தாக்கல் செய்ய ஒரு வருட தடையும் முன்மொழியப்பட்டது. நீதிமன்றங்கள் கடைசி நடவடிக்கை காரணமாக மூன்று ஆண்டுகள் காலாவதியாகும் பிறகு அணுக முடியாது அங்குதான் எங்கள் நன்கு கொள்கைகளை அப்பால் ஒரு முற்றிலும் அபத்தமானது, 1963 வரம்புகள் சட்டத்தின் நிறுவப்பட்டது.

கொப்பரை படி குறிப்பிட்ட எந்த தடையும் காலம் இருந்தது என்பதால், ஒரு விஷயத்தில், சுப்ரீம் நுகர்வோர் நீதிமன்றம், தேசிய ஆணையம் வரம்புகள் சட்டத்தின் கொள்கைகளை விண்ணப்பிக்க வேண்டாம் ஆனால் மத என்றாலும், சார்ந்திருக்கவில்லை முடியும் என்று அறிவித்திருந்தார்.

இந்த முன்மொழிவு மட்டும் ஒரு பயங்கரமான அனுகூலமற்ற நுகர்வோர் வைத்து ஆனால் மோசமாக அவர்களை தொந்தரவு.பொருட்களின் மீது மிக உத்தரவாதங்கள் மற்றும் உத்தரவாதங்கள் ஒரு ஆண்டில் காலாவதியாகிவிடும், உற்பத்தியாளர்கள், பெரும்பாலும் புகார்களையும் கவனிக்கிறது, அதற்கு பதிலாக அது சரியான அமைக்க அல்லது பதிலாக அல்லது குறைபாடுள்ள பொருட்கள் விலை திரும்பத்தரும் இந்தக் காலக்கட்டத்தில் பல நுகர்வோர்கள் இழுத்து. இவ்வாறு அவர்கள் இந்த ஒரு ஆண்டு 'காலக்கெடுவை' மூலம் எளிதாக நிவர்த்தி அவென்யூ இழந்துவிடுவர்.

வழக்குகள் அகற்றல் கொப்பரை வழங்கப்படும் 90/150 நாட்கள் முறை வரம்பு விதி மீறி மேலும் நடைமுறையில் உள்ளன ஏனெனில் நுகர்வோர் கோபம் இருக்கும், மற்றும் நிகழ்வுகளில் ஆண்டுகளுக்கு யுத்தம் இழுத்துக். இந்த நிலைமைகளின் கீழ், ஒரு குறிப்பிட்ட காலக்கெடுவை நுகர்வோர் எதிர்பார்த்து மிகவும் எரிச்சலை இருக்கும். தாமதமாக புகார்கள் பொழுபோக்கு முடியும், ஆனால் அந்த வழக்கு வெறும் ஏற்கத்தக்கத்திறன் குறித்தும் நீண்ட வாதங்கள் ஒரு தொகுப்பு அர்த்தம் என்று உண்மைதான்.

நான்காவதாக, சட்டம் தற்செயலாக எப்போதும் இருந்து எந்த வர்க்கம் நடவடிக்கை புகார்கள், தாக்கல் பாவனையாளர்கள், ஆனால் இது போன்ற விஷயங்களில் காலக்கெடுவை தீர்மானிக்க எந்த அடிப்படையில் இருக்க முடியாது. உதாரணமாக, மோட்டார் வாகன சட்டம் என்றால், 1988 உற்பத்தியாளர்கள், புறக்கணிக்கப்பட்டுள்ளன, இது சில கட்டாய பாதுகாப்பு அம்சங்கள் வழங்குகிறது; ஆராய்ச்சி பின்னர், நாம் தடையும் காலம் இருக்கும் என்று என்ன ஒரு புகாரை முடிவு?

அவசர சட்டம் பாராளுமன்றத்தில் மேஜை மீது வைத்து போது நேரம் எல்லை இந்த வாதங்கள் மற்றும் lobbing காரணமாக, இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு வரப்பட்டார். 

தவறாக அர்த்தப்படுத்தும் எதிர்பார்ப்புகளை

அண்ணி, அவன் நிவர்த்தி முகவர் தொழிலாள இன்னும் பல அடிப்படையில் மக்களின் எதிர்பார்ப்புகளை தூண்ட உதவியது என்கிறார் அங்குதான் நுகர்வோர் விவகார அமைச்சர், பொருள்கள் மற்றும் காரணங்கள் அறிக்கையில் ஏ.கே.அந்தோணி குறிப்பு பொய்யாக்குகிறது.

அடுக்கு அல்லது மனை அல்லது வீடுகள் வழி வீடமைப்பு கொப்பரை கீழ் 'சேவைகள்' வரையறையின் கீழ் மூடப்பட்டு வருகிறது. வார்த்தைகள் தத்தெடுக்க காட்டிலும், 'ரியல் எஸ்டேட்', சேவைகளை முழு வரையறை பிரிவானது முதல் உதாரணமாக கடன் இதில் இருந்து MRTP சட்டம், 1969 கீழ் வரையறுக்கப்பட்ட, ஒரு புதிய வாசகங்கள்: 'வீடுகள் கட்டுமான' சேர்க்கப்பட்டது. இந்த நுகர்வோர் நீதிமன்றங்கள் மட்டுமே தொடர்பான புகார்கள் மகிழ்விக்க என்று அர்த்தம் என்று: மனை, நிலங்கள், வீடுகள் வாங்கிய அல்லது வாங்கப்பட்ட.

ஒரு சதி சம்பந்தப்பட்ட ஒரு கலங்கரை வழக்கில்: உ.பி. ஆவாஸ் evam விகாஸ் நிகாம் எதிராக கரீமா சுக்லா, தேசிய ஆணையம் சர்ச்சை வீட்டுவசதி சேவையில் ஒரு குறைபாடாக மூடப்பட்டிருக்கும் என்று நடத்தியிருந்தனர். உச்ச நீதிமன்றம் தேசிய ஆணைக்குழுவின் கட்டளைகளை உறுதி செய்தது.

மத்திய குழுவின் ஏனைய பல பரிந்துரைகளை மத்தியில், மற்றொரு முக்கிய ஒன்று கூட நீர்த்த. நுகர்வோர் பல ஆர்ப்பாட்டங்கள் பார்வையில், சபை நுகர்வோர் நீதிமன்றங்கள் அதிகாரபூர்வமற்ற உறுப்பினர்களில் தேர்வு ஒரு, திறந்த ஜனநாயக மற்றும் ஒரு வெளிப்படையான செயல்முறை இணைத்தது பரிந்துரை உடன்பட்டார்.

பரிந்துரை அமைச்சர் மற்றும் இலாகாவின் பொறுப்பை செயலாளர் கொண்ட தலைமையில் ஒரு தேர்வு குழு, மாநில உயர் நீதிமன்றம், இரண்டு நுகர்வோர் ஆர்வலர்கள் (ஒரு பெண்) தலைமை நீதி ஒரு வேட்பாளர் சரியான வடிவம் என்று இருந்தது.மசோதா இப்போது மாநில குழு தலைவர் மற்றும் நுகர்வோர் விவகார செயலாளர் மற்றும் மாநில சட்ட செயலாளர் தலைமையில் ஒரு குழு முன்மொழிகிறது.

இவ்வாறு அது பெரிதும் வெளிப்படைத்தன்மை எதிராக ஏற்றப்பட்டுள்ளது. நான் குறிப்பாக போது கள் / அவர் ஒரு ஓய்வு பெற்ற உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி, செயலாளர் அறை வீட்டில் உட்கார்ந்திருந்தான் மாநில ஆணையம் பல ஒரு ஜனாதிபதி பார்த்திருக்கிறேன். செயலாளர் மந்திரியின் உத்தரவுகளை பின்பற்ற உள்ளது மற்றும் பெரிய, எனவே தேர்வு பணியில் முயன்று வெளிப்படைத்தன்மை சந்தேகமே இருக்கும். இரண்டு ஆர்வலர்கள் முன்னிலையில் ஒருவேளை முரண்பாடுகள் மாறிவிட்டது என்று.

எனினும் மாநில ஆணையத்தின் தலைவரான அக்கறை உயர் நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி ஆலோசித்த பிறகு நியமிக்கப்பட்ட, ஆனால் எனக்கு அந்த, ஆலோசனை ஒப்புதல் அல்லது ஒப்புதல் அர்த்தம் இல்லை. பல சந்தர்ப்பங்களில், எதிர்ப்பின் மத்தியிலும், மக்கள் என்று அழைக்கப்படும் கலந்தாலோசித்த பின்னர் நியமிக்கப்பட்டுள்ளனர். 

விளக்குமாறு ஸ்டிக்

சபை நீண்ட அவதானமான மற்றும் விமர்சன விவாதங்களுக்குப் பின்னர் பல பிற முக்கிய பரிந்துரைகள் செய்தேன், ஆனால் அவர்கள் துடைப்ப கட்டை கொடுக்கப்பட்டது. இவை:

1. நுகர்வோர் உரிமைகள் அதே மீறல்கள் ஒரு கூடுதல் தரையில் இருக்க முடியும் என்று ஒரு தனி அத்தியாயம் வைத்து, இல்லை என்றால் ஒரு புகார் அடிப்படையில் கொள்ளப்பட வேண்டும். '- பரிந்துரைக்கப்படுகிறது இருமடங்கு எதிராக, ஒரு ஆண்டில் ஒரு முறை மட்டுமே பற்றி, பேச்சு' இந்த இப்போது மத்திய கவுன்சில், கொப்பரை உள்ள அலங்காரங்கள் என தொடரும்.
2. அவர்கள் தொண்டு இல்லை ஆனால் மக்கள் வரிப்பணத்தை இருந்து இயங்கும் என பொது சுகாதார அமைப்பு மற்றும் குடிமை உடல்கள் மூலம் அளிக்கப்பட்ட சேவைகள், விவாதிக்கப்படுகின்றன. அதனால் நுகர்வோர் பணம் மதிப்பு பெற முடியும் மற்றும் இந்த வெள்ளை யானைகள் ஹீல் கொண்டு. மத்திய சுகாதார அமைச்சகம் மேற்கொண்டான்.
3. வழக்கறிஞர்கள் புகார்தாரர் ஒன்று, ஈடுபட்டு போது தவிர அல்லது அவரது சம்மதத்துடன் அல்லது நுகர்வோர் நீதிமன்றம் சட்டப் பிரச்சினைகள் ஈடுபட்டனர் போது வழக்கறிஞர்கள், ஈடுபட கட்சிகள் இயக்கிய என்றால் தடை வேண்டும் என்று. வழக்கறிஞர்கள் அடிக்கடி வெளிப்படையாக போர்வெறி வழக்கறிஞர்கள் லாபி வலுவான நிரூபித்தது நீதிமன்றம் கைவினை முதலியன வழக்குகள் தீர்வு தாமதம் ஏனெனில் இந்த பரிந்துரை செய்யப்பட்டது.
4. உயர் நீதிமன்றங்களில் என்ற லிபி அதிகார வரம்பு தங்கள் குறுக்கீடு குறிப்பாக கொல்கத்தாவில், உயர் நீதிமன்றம் என்று அரசமைப்பின் 323B கீழ் கொப்பரை கொண்டு விலக்கப்பட்ட வேண்டும், உச்ச நீதிமன்றம் இறுதி நடுவர் அங்கு முறையீடுகள் ஒரு வரிசைக்கு கொப்பரை கீழ் வழங்கப்படும் குறிப்பாக போது நடவடிக்கை தாமதப்படுத்துகிறது.
5. நீதி முனைகள் சந்திக்க என, நிறுத்தப்படும் மற்றும் தவிர், அல்லது இடைக்கால தடை உத்தரவை உத்தரவிடும் அல்லது MRTP கமிஷன் போன்ற (அதன் சொந்த விருப்பத்தில் மற்றும் அதன் சொந்த தகவல்கள் மீது) தாமாகவே முன்வந்து நடவடிக்கை எடுக்க அவர்களுக்கு அதிகாரம் செலுத்தும்படி நுகர்வோர் நீதிமன்றங்கள் மேம்படுத்தும் இணைக்கப்பட்டன . ஐந்து, அதிகாரத்துவம் 450 மாவட்டத்தில் மன்றங்களில் மற்றும் 30 மாநில கமிஷன்கள் மற்றும் அந்த என்று உருவாக்கிய அழிவை கட்டற்ற சக்தியை கொடுக்க என்று உணர்ந்தேன்.

சில வாசகர்கள் அது அதன் அசாதாரண அதிகாரத்தின் கீழ் உச்ச நீதிமன்றம் இருந்து வெளியேறாமல் பெற ஐடிசி பணம் ஒரு பெரிய தொகை செலவாகும் ஒரு கேங்டாக் மாவட்ட நீதிபதி, மூலம் injuncted வருகின்றன ஐடிசி நிறுவனத்தின் வில்ஸ் பிராண்ட் வழக்கில் நினைவிருக்கும். வழக்கு இந்த வகை ஒரு குறும்பு ஆனால் அது இருந்தது போன்ற சக்தி இல்லாமல் எங்கள் நுகர்வோர் நீதிமன்றங்கள், நுகர்வோர் நலன்களைப் பாதுகாப்பதில் அறுத்து வேண்டும்.

கொப்பரை இந்த சட்டத்தின் எனவே எடுத்துக்காட்டுகள் கொடுக்கப்பட்ட எங்கே சேவைகள், வரையறையின் கீழ், அனைத்து பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளுக்கு பொருந்தாது என்கிறார் பிரிவு 1 (4), அது அனைத்து உள்ளடக்கிய வரையறை இருந்தது மற்றும் விலக்குகள் குறிப்பிடப்பட வேண்டும் என்று புரிந்து.

குறிப்பாக மருத்துவ குழுவில் மற்றும் பிற தொழில்முறை குழுக்கள் பரபரப்பான பரப்புரை பார்வையில், முரண்பாட்டைத் திருத்துவதற்கு, அது ஒரு அரை பெருங்குடல் வைத்து, சேர்க்க முன்மொழியப்பட்டது, எடுத்துக்காட்டுகள் முன் "மட்டுமே".ஆனால் இது திருத்த மசோதா செருகிய இல்லை. 

பாதுகாப்பற்ற பொருட்கள் நினைவுகூர்ந்து

இவ்வளவு அதிகாரத்துவ பழிவாங்கும் மற்றும் / அல்லது நாச அதனால். எனினும் அங்கு பல வரவேற்பு படிகள், எனினும் குழப்பி, அதே கணிசமாக முன்னோக்கி நுகர்வோர் இயக்கம் நடத்தும். இவை:

• கொப்பரை என்பதன் கீழ் நிவாரணம் நோக்கம் விரிவாக்கம் அபாயகரமான பொருட்களை சந்தைப்படுத்துதல் கொள்வது மற்றும் / அல்லது ஒழுங்கு விற்பனை நிறுத்த வேண்டும்.இந்த இரசாயன நச்சு முதலியன லிம்கா, தங்கம் ஸ்பாட் போன்ற செயற்கை பானங்கள் பயன்படுத்தப்படும் தடை ஆனால் தொடர்ந்து போது BVO வழக்கு போன்ற, ஒரு சட்டம் சொல்லுகிறது வழங்கப்படும், தீங்கு பொருட்கள் சவால் நுகர்வோர் மற்றும் நுகர்வோர் குழுக்கள் தகுதியுடையவராவர்

ஆனால் உட்கூறு சேவைகள் இடையூறுகளைச் சவால் நுகர்வோர் அதிகாரம் இல்லை. உதாரணமாக மின்சார சட்டம் சப்ளையர்கள் ஏற்கப்பட்டது வேண்டும் சில பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளை வழங்குகிறது, ஆனால் நுகர்வோர் அது சவால் செய்ய முடியும் இருக்கலாம்.

இந்த கொப்பரை 'சேவைகள்' அனைத்து நுகர்வோர் உரிமைகள் உள்ள 'பொருட்கள்' சேர்ந்து சேர்க்கப்பட்டது வருகின்றனர் போது இன்னும் எனவே ஆச்சரியமாக உள்ளது, நிவாரண பிரிவில் சக்தி கீழ் சேவைகள் குறைபாடுகள் மற்றும் குறைகளை நீக்க நுகர்வோர் நீதிமன்றங்கள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

• ஒரு பெரிய நன்மை மாற்றம் உண்மையில் வாங்கிய மட்டுமே பொருட்கள் அல்லது சேவைகள் முந்தைய ஒதுக்கீடு எதிராக, வாங்குவதற்கு ஒப்பந்தங்களை மறைப்பதற்கு சேர்க்கப்பட்டது. இந்த விநியோக செய்யப்படவில்லை அங்கு மனை, கார், ஸ்கூட்டர் மற்றும் ஒத்த ஒப்பந்தங்கள், புக்கிங் தொடர்பான சர்ச்சைகளை மறைக்க வேண்டும்.
• 
  
• கட்டுப்பாட்டிற்குள் வணிக நடைமுறைகள் இந்த, அதே போல் நியாயமற்ற வணிக நடைமுறைகள் நிறுத்த நீதிமன்றங்கள் செயல்படுத்த, சேர்க்கப்பட்டுள்ளது. இந்த ஒவ்வொரு மாவட்டத்தில் ஒரு மினி MRTP கமிஷன் அங்கு என்று அர்த்தம்.
• 
  
• மாவட்ட மன்றத்தில் நாணய அதிகார வரம்பு ஒரு மாநில குழு அதே நேரத்தில் ரூ 20 லட்சம், 5 லட்சம் ரூபாய் உயர்த்தப்பட்டது. இந்த அப்பால், தேசிய ஆணையம். மாநில கமிஷன் உறுப்பினர்களாக வயது வரம்பு 70 மணிக்கு, 67 மாவட்ட மன்றங்கள் உறுப்பினர்கள் வயது வரம்பை எந்த குறிப்பும் தேசிய குழுவின் போது அந்த சரி செய்யப்பட்டது.
• 
  
• வணிக நோக்கத்திற்காக வாங்கிய பொருட்கள் எதிரான புகார்கள் சாதாரணமாக காப்பாற்ற கொப்பரை கீழ் adjudicable மற்றும் சர்ச்சை போன்ற பொருட்கள் ஒரு டாக்ஸி உரிமையாளர் இயக்கி போல ஒரு சுய தொழில் வணிகர் மூலம் வாங்கப்பட்ட எங்கே தவிர இருக்க முடியாது.
• 
  
• செலவுகள் நுகர்வோர் அல்லது வழக்குகள் வெற்றி என்று அவர்களின் அமைப்புக்களையும் awardable இருக்கும். ஒரே நேரத்தில் அற்பமானது அல்லது கோபமூட்டும் புகார் நுகர்வோர் வரை ரூ .10,000 அபராதம் தண்டிக்கப்பட வேண்டும். அவர்கள் செலுத்த வேண்டாம் என்றால், அவர்கள் வரை ரூ .10,000 மற்றும் / அல்லது பிற குற்றவாளிகள் போன்ற வரை மூன்று ஆண்டுகள் சிறை தண்டனை மேற்கொள்ள ஒரு மேலும் அபராதம் செலுத்தும் ஒரு மோசமாக விதியை எதிர்கொள்ள நேரிடும்.
• 
  
• இந்தியா வழக்கு யூனியன் அணி பொதுக் காரண, உச்சநீதிமன்ற உத்தரவைத் தொடர்ந்து, மாவட்டத்தில் மன்றங்களில் நிர்வாக கட்டுப்பாட்டின் இப்போது மாநில கமிஷன் கீழ் இருந்தாலும், யார் தேசிய ஆணையத்தைப் இதையொட்டி அறிக்கையில். ஒரு சரியான அறிக்கை அமைப்பு மற்றும் நடைமுறைகள் இணைத்துக் கொள்ளும்.

இறுதியாக, ஒரு அமைதியான மாற்றம் நுகர்வோர் இயக்கத்தில் நாம் ஒரு நீண்ட நேரம் கத்தி வருகின்றனர் என்ன இது, நுகர்வோர் விவகாரங்கள் போன்ற சிவில் சப்ளை துறை மறுவரையறை சேர்க்கப்பட்டது.